شایستگان، با گذشت هستند و بخشنده. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

نادان، همیشه از آز و فزون خواهی خویش، خسته است. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
تنها نادان، از مسخره نمودن دیگران، شاد می شود. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
در پایان کوچه های بن بست زندگی، بارها و بارها نادان ها را دیدار خواهی کرد. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
اگر دوستت، آدمی نادان و خبرچین باشد، خیلی زود، اسیر وهم و سیاهی دل می شوی. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
رسواترین آدمها، فریبکارانند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
فریبکار و بد اندیش، هیچ پایگاهی نخواهد داشت، آخرین و ترسناکترین آموزه اش تنهاییست. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
با فریب، شاید بتوان چیزی بدست آورد، اما این دستاورد، مایه تباهی آدمی خواهد بود. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
آدم بزرگ، زورگو نمی گردد، آدم کوچک است که پلید و دیو کردار می شود. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
اندیشه آدمهای کوچک همواره درگیر حاشیه ها و شاخه و برگ هاست، آنها همواره از پرداختن به ریشه ها در هراس هستند، گویا منتظرند دیگران حرف های آنان را بزنند، تا آنها کمتر آسیب ببینند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
آدمهای کوچک، رازهایشان هم کوچک است. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
نگاه آدمهای کوچک، چه زود پر می شود و لبریز. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
فرودستان، در بهترین هنگامه هم، بهانه های فراوان برای ناراستی های خود و انجام ندادن کارهایشان دارند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
آدم کوچک، همواره بیش از حق خود می خواهد. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
نمی توان امید داشت، آدم های کوچک رازهای بزرگ را نگاه دارند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی